Gwiezdne Zbiory

W 1745 roku szwarjcarski astronom Philippe Loys Cheseaux odkrył otwartą gromadę gwiazd obecnie znaną jako Żłóbek Letni (Summer Beehive) lub po prostu IC 4665. Poniżej szkic Żłóbka Letniego widzianego przez lornetkę oferującą 10 krotne powiększenie. Szkic na białej kartce. Wykorzystałem ołówki B3, HB oraz H3. Po powrocie na komputerze tylko inwersja. IC 4665, najjaśniejsza gwiazda widoczna na szkicu to Cebalrai (β Oph). Summer Beehive na niebie zajmuje na tyle duży obszar, że widać ją nawet bez użycia jakiejkolwiek optyki (oczywiście w bardzo dobrych warunkach seeingowych). By ją zlokalizować wystarczy nakierować wzrok na gwiazdę Cebalrai (α Oph), gwiazdy gromady IC 4665 świecą tuż obok, nieco powyżej Cebalrai. Oddalenie gromady od Słońca określone jest granicami 1,100 - 1,400 lat świetlnych. Z dotychczasowych badań wynika, że zbliża się ona do nas z prędkością 12 km/s. Gwiazdy należące do gromady charakteryzują się bardzo młodym wiekiem szacowanym na 35 milionów l

Canes Venatici to średniej wielkości gwiazdozbiór nieba północnego wydzielony z gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy przez Jana Heweliusza. My znamy go pod nazwą Psy Gończe. To właśnie tu, w południowych rejonach gwiazdozbioru swoje miejsce ma piękna gromada kulista M3. Szkic wykonany podczas trwania sesji obserwacyjnej 19 czerwca 2017 roku. Prezentuje on gromadę M3 taką jaką widziałem ją z użyciem lornetki Nikon Action Ex 10x50. Szkicowałem na białej kartce ołówkami różnej twardości, gromada rozmyta z użyciem fiszora. W Gimpie tylko desaturacja i inwersja kolorów, usunąłem trochę niechcianych kresek. M3 w centrum. Razem z gwiazdą HIP 67028 oraz HIP 66725 tworzy bardzo pomocny przy jej odnalezieniu trójkąt. Gromada M3 jest jedną z najjaśniejszych gromad kulistych widocznych z terenu Polski. Oddalona jest od nas o około 33,900 lat świetlnych. Jej jasność obserwowalna oceniona została na 6,2 magnitudo. W katalogu NGC została umieszczona pod numerem 5272. W gromadzie zawa

Ogromny miałem apetyt na gwiezdne łowy nocą z soboty na niedzielę, ale... no właśnie. Ta diabelna pogoda nieskora do współpracy wcale a wcale. Blisko zmierzchu był krótki moment, w którym wydawać by się mogło chmurwy rozwiać się zechcą i jednak na coś się moje przygotowania zdadzą, lecz po chwili wszystkie nadzieje prysły jak bańka wraz z nadejściem drugiej fali zachmurzenia. No trudno. Trzeba obejść się smakiem, przeżyć jeszcze jeden tydzień porannych zmian w pracy, kiedy to wyjście na lornetkowanie jest jak strzał w kolano, przecież trzeba wstawać rano. I nadeszła niedziela i jak na złość bezchmurne niebo cały dzień zapraszało na nocną ucztę. A ja jak ten tygrysek chciałem skakać i brykać i paczeć, a nie mogłem przecież bo jutro ten okropniasty poniedziałek 😭 Chwile skomlałem, ciut posmutniałem, lecz koło południa nastąpił przełom w mym rozumowaniu. A stało się to gdy rozstawiłem statyw i chciałem tylko troszeczkę posmakować. Ociupinkę słońca wpuściłem w obiektywy nikonki, uprz

2 czerwca wypełzłem ze swej jamy i popełniłem szkic asteryzmu Wieszak znanego też pod nazwą Gromada Brocchiego. Dwie godziny poświęcone na obserwacje przyniosły mi także miłe spotkanie z pięknym układem podwójnym Epsilon Lyrae. W mojej Nikonce 10x50 widoczne były dwie, bliźniaczo podobne gwiazdki o zimnym zabarwieniu. Na koniec chciałem odnaleźć gromady otwarte NGC 6885 i NGC 6940 lecz niechcący wleciałem do Łabędzia i zatopiłem się w blasku setek widocznych gwiazd Galaktyki, tylko tak patrzyłem i patrzyłem... A oto Cr 399 ujęte w szkicu (szkic wykonany na białej kartce. W domu tylko desaturacja oraz inwersja kolorów w Gimpie): Cr 399 - "Wieszak" lub jak kto woli "Gromada Brocchiego". Jasna gwiazda widoczna na lewo i w dół od asteryzmu to 9 Vulpeculae Pierwsze wzmianki na temat "Wieszaka" znalazły miejsce w " Księdze gwiazd stałych " perskiego astronoma Al Sufiego opublikowanej w 964 roku (zaktualizowana wersja  Almagestu  Ptole